هرگاه فردی از دیگری طلبکار باشد یا مالی را به امانت نزد دیگری قرار داده باشد یا مالکیت مالی به ایشان واگذار شده باشد اما تحویل مال به ایشان صورت نگرفته باشد در شرایطی که مدیون یا متعهد بخواهد از این موقعیت سوءاستفاده کند، مالک با اختیاراتی که قانونگذار به صورت قانونی برای او قرار داده است می تواند مطابق با شرایط در نظر گرفته شده در قانون برای جلوگیری از فرار از دین یا مخفی کردن مال یا مورد معامله قرار دادن آن اقدام کند و آن مال را توقیف کند تا عملاً از انتقال آن مال به غیر جلوگیری کند یا مالی که به امانت نزد دیگری سپرده شده است را بعد از انقضاء مدت امانت از مدیون طلب کند.
تأمین در لغت به معنای قرار دادن در امنیت معنا می شود و منظور از خواسته ناظر بر موضوع دعواست که خواهان قصد مطالبه آن را کرده است؛ پس تامین خواسته چیست؟
تامین خواسته را می توان تضمینی برای توقیف اموال برای سهولت در اجرا حکم دانست. به طور کلی تأمین خواسته یکی از تدابیر احتیاطی است که به واسطه آن، خواهان عین خواسته یا معادل آن را از اموال خوانده تا پایان دادرسی به توقیف در می آورد و از نقل و انتقال آن جلوگیری می کند تا طلب خود را وصول کند.
این‌گونه خواهان می تواند خواسته خود را به راحتی به دست آورد.
پاسخ شما به دیدگاه