قراردادهای اجاره به دو سال ۱۳۵۶ و ۱۳۷۶ تقسیم می‌شوند چند و در سال ۱۳۵۶ با حقی به نام کسب و پیشه مواجه می‌شویم که هرگاه مستاجر ملک تجاری را اجاره کند با قرارداد اجاره حق کسب و پیشه به صورت خودکار ایجاد میشود اگر بعد از انقضای مدت به تصرف خود ادامه دهد در رابطه استیجاری حق و کسب پیشه ادامه می‌یابد.

حق کسب و پیشه به چه معناست؟ 

وقتی مستاجر یکم اینکه تجاری را طی سالها فعالیت به واسطه کسب و پیشه به شوهرت می رساند و بابت تلاش خود حق کسب و پیشه را طلب می کند به طور مثال الف مغازه را به شخص به انتقال می دهد تا در آن اغذیه فروشی راه اندازی کند و اگر به موجب قرارداد اجاره سال ۱۳۵۶ باشد با قرارداد حق کسب و پیشه به مستاجر داده میشود

دعوای تجویز انتقال منافع چیست؟ 

زمانی اتفاق می افتد که انتقال منافع مورد ملک مورد اجاره از مستاجر سلب شده باشد و تمایلی به ادامه همکاری با موجر نداشته باشد در اینجا باید مستاجر نصف حقوق پیش را دریافت  و ملک را تخلیه کند.

اگر موجر حق کسب و پیشه را پرداخت نکند و مستاجر تمایل به ادامه همکاری نداشته باشد سه راه پیش رو داریم:

۱_ موجر را راضی کند و با اذن او به شخص دیگر انتقال دهد.

۲_ اگر موجر رضایت نداد باید مورد اجاره را مستاجر تخلیه حق کسب و پیشه را دریافت کند.

۳_ اگر موجر از انتقال منافع قرارداد و حق کسب و پیشه همراه پرداخت کرد مستاجر می‌تواند به دادگاه دادخواست تجویز انتقال منافع مورد اجاره را بدهد و برای طرح این دعوا احراز مالکیت موجر و بودن رابطه استیجاری سیمابین موجر و مستاجر ضروری است و اگر دادگاه اجازه انتقال را داد حتماً باید با سند رسمی صورت گیرد.

لازم به ذکر است ابتدا دادگاه بررسی می‌کند آیا مالک آماده پرداخت حق کسب و پیشه هست یا خیر و اگر آماده نبود حکم به تجویز انتقال منافع می دهد و نیازی به صدور اجراییه نیست ست و پس از صدور حکم می تواند منافع را به هر عنوانی مثل صلح و اجاره… منتقل کند. 

استفاده از حکم ضروری نیست است و اگر اجاره سال ۱۳۷۶ باشد دعوا قابل استعمال نیس و اگر بدون حکم به مستاجر بعدی منتقل شود نمی‌تواند مستاجر از دادگاه تجویز انتقال رسمی اجاره را درخواست کنند.